Introductie Gerard Voskuilen
Mijn allereerste foto’s maakte ik ongeveer 50 jaar geleden met een wegwerpcameraatje van
Kodak (12 opnamen zwart-wit).
Onderwerp was de restauratie van een boerderijtje in het Zuid-Franse dorpje Barreme: een student-werkproject en tevens vakantie.
De 12 beelden vertelden het verhaal van de voortgang van het restauratieproject.
Compositie, licht/donker, vogel- en kikvorsperspectief, horizon…..het waren onbekende begrippen.
Vijfenveertig jaar later volgde ik twee cursussen bij foto Keistad in Amersfoort. Starten als beginner, eindigen als gevorderde.
Van simpel (maar niet altijd eenvoudig) naar moeilijk.
Theorie gevolgd door praktijkopdrachten.
Een drive om erop uit te gaan met de camera en het ultieme plaatje te maken om met de medecursisten te delen en te bespreken.
Een mooi leerproces!
Foto’s maken was voor mij aanvankelijk niet meer dan de bekende vakantiekiekjes en memorabele momenten van onze kinderen maken.
De plakboeken vulden zich en werden keurig opgeruimd.
Na de cursussen wilde ik mij verder ontwikkelen maar de drive om er weer mee aan de slag te gaan ontbrak.
Een lid van fotoclub Leusden informeerde of ik het leuk zou vinden lid te worden van de fotogroep Leusden. Lang heb ik niet nagedacht over het antwoord: Ja. Een doorstart maken in een groep gezellige en enthousiaste fotografen, professioneel en semi-professioneel.
Bijeenkomsten waar kennis wordt gedeeld, (fotografische) uitstapjes worden ondernomen en foto’s worden besproken.
Voor mij als amateur een doorstart van het leerproces om te werken aan het maken van kwalitatief goede foto’s.
Uiteraard blijven het mijn foto’s met mijn kijk op de omgeving.
Want goed (rond)kijken en de tijd nemen zijn voor mij twee voorwaarden om een mooie foto te maken.
De uitspraak van fotografe Imogen Cunningham vormt in het leerproces een belangrijke rode draad:
“Which of my photographs is my favorite? The one I’m going to take tomorrow”
